VIM(1) General Commands Manual VIM(1)
NAME
vim - Vi rozbudowany, edytor tekstu dla programisty
SYNOPSIS
vim [opcje] [plik ..]
vim [opcje] -
vim [opcje] -t znacznik
vim [opcje] -q [plik_błędu]
ex
view
gvim gview evim eview
rvim rview rgvim rgview
OPIS
Vim jest edytorem tekstu kompatybilnym z Vi. Może być używany do edycji
wszelkiego rodzaju plików tekstowych. Użyteczny zwłaszcza przy edycji
programów.
Posiada wiele usprawnień w porównaniu z Vi: wielopoziomowe cofanie
zmian, wiele okien i buforów, podświetlanie składni, edycja linii
poleceń, uzupełnianie nazw plików, pomoc on-line, wizualna selekcja,
itd. Zobacz ":help vi_diff.txt" dla podsumowania różnic pomiędzy Vimem
i Vi.
W czasie korzystania z Vima można uzyskać obszerną pomoc z systemu
pomocy on-line dzięki poleceniu ":help". Zobacz rozdział POMOC ON-LINE
poniżej.
Najczęściej Vim jest uruchamiany do edycji pojedynczego pliku poleceniem
vim plik
Bardziej ogólnie Vim jest uruchamiany poprzez:
vim [opcje] [lista plików]
Jeśli brak listy plików edytor rozpocznie z pustym buforem. W innym
wypadku istnieje dokładnie jedna z czterech możliwości by wybrać jeden
lub więcej plików do edycji.
plik .. Lista nazw plików. Pierwsza nazwa będzie nazwą bieżącego
pliku, który zostanie wczytany do bufora. Kursor zostanie
umieszczony w pierwszym wierszu. Do kolejnych plików można
przejść dzięki poleceniu ":next". By otworzyć plik, którego
nazwa zaczyna się od myślnika należy listę plików poprzedzić
"--".
- Plik do edycji jest wczytany ze standardowego wejścia.
Polecenia są odczytywane ze standardowego wyjścia błędów,
którym powinien być terminal (tty).
-t {znacznik}
Plik do edycji i początkowa pozycja kursora zależy od
"znacznika", rodzaju etykiety goto. {znacznika} szuka się w
pliku tags, związany z nim plik staje się plikiem bieżącym i
wykonuje się powiązane polecenie. Zazwyczaj używa się tego
sposobu dla programów w C, w których wypadku {znacznik} może
być nazwą funkcji. W efekcie plik zawierający określoną
funkcję staje się plikiem bieżącym a kursor jest umieszczony
na początku funkcji. Zobacz ":help tag-commands".
-q [plik_błędów]
Zacznij w trybie quickFix. Plik [plik_błędów] zostaje
zinterpretowany i pokaże się pierwszy błąd. Jeśli brak
opcji [plik_błędów] nazwa pliku zostanie pobrana z opcji
'errorfile' (domyślnie "AztecC.Err" dla Amigi, "errros.err"
dla innych systemów. Do kolejnych błędów można przeskoczyć
dzięki poleceniu ":cn". Zobacz ":help quickfix".
W zależności od wywołania Vim zachowuje się inaczej (program może być
cały czas tym samym plikiem).
vim "Normalny" sposób, wszystko jest domyślne.
ex Zacznij w trybie Ex. Przejdź do trybu Normalnego poleceniem
":vi". Można także uruchomić poprzez argument "-e".
view Zacznij w trybie tylko do odczytu. W ten sposób będziesz
chroniony przed zapisywaniem pliku. Można także uruchomić
poprzez argument "-R".
gvim gview
Wersja GUI. Uruchamia nowe okno. Można także uruchomić
poprzez argument "-g".
evim eview
Wersja GUI w łatwym trybie. Uruchamia nowe okno. Można także
uruchomić poprzez argument "-y".
rvim rview rgvim rgview
Podobnie jak powyżej, ale z ograniczeniami. Nie będzie można
uruchomić poleceń powłoki lub zawiesić Vima. Można także
uruchomić poprzez argument "-Z".
OPCJE
Opcje można podać w dowolnej kolejności, przed lub po nazwach plików.
Opcje bez argumentów można łączyć po pojedynczym myślniku.
+[num] W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony w wierszu
"num". Jeśli brak "num" kursor zostanie umieszczony w
ostatnim wierszu.
+/{wzór} W pierwszym pliku kursor zostanie umieszczony na pierwszym
wystąpieniu {wzór}. Zobacz ":help search-pattern" by
dowiedzieć się jakie są możliwe wzorce wyszukiwania.
+{polecenie}
-c {polecenie}
{polecenie} zostanie wykonane po tym jak wczyta się pierwszy
plik. {polecenie} jest interpretowane jako polecenie Ex.
Jeśli {poleceni} zawiera białe znaki musi być umieszczone w
podwójnych cudzysłowach (zależy to od używanej powłoki).
Przykład: vim "+set si" main.c
Uwaga: Można użyć do 10 poleceń "+" lub "-c".
-S {plik} {plik} zostanie zinterpretowany po wczytaniu pierwszego
pliku. Jest równoważne -c "source {plik}". {plik} nie może
zaczynać się '-'. Jeśli nie podano {plik} zostanie użyty
"Session.vim" (działa tylko wtedy jeśli -S jest ostatnim
argumentem).
--cmd {polecenie}
Podobne do "-c", ale polecenie jest wykonywane tuż przed
interpretacją jakiegokolwiek pliku vimrc. Można użyć do 10
takich poleceń, niezależnie od poleceń od "-c"
-A Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem dla języków
arabskich (edycja od prawej do lewej i arabska mapa
klawiatury) ta opcja uruchamia Vima w trybie arabskim, np.
ustawia się opcja 'arabic'. W innym wypadku pojawi się
komunikat błędu i Vim zakończy działanie.
-b Tryb binarny. Ustawi się kilka opcji, które umożliwią
edycję plików binarnych lub wykonywalnych.
-C Kompatybilny. Ustawia opcję 'compatible'. W ten sposób Vim
będzie zachowywał się jak Vi, nawet jeśli istnieje plik
.vimrc.
-d Uruchom w trybie diff. Powinno się użyć dwóch, trzech lub
czterech nazwy plików jako argumentów. Vim otworzy
wszystkie te pliki i pokaże różnice między nimi. Działa jak
vimdiff(1).
-d {urządzenie}
Otwórz {urządzenie} by używać jako terminal. Tylko na
Amidze. Przykład: "-d con:20/30/600/150".
-D Debugowanie. Przejdź do trybu debugowanie wykonując pierwsze
polecenie ze skryptu.
-e Uruchom Vima w trybie Ex, działa tak samo jakby wywołano
program jako "ex".
-E Uruchom Vima w ulepszonym trybie Ex, działa tak samo jakby
wywołano program jako "exim".
-f Pierszy plan. Dla wersji GUI. Vim nie nie oddzieli się od
powłoki w jakiej został uruchomiony. Na Amidze Vim nie jest
uruchomiony ponownie by otworzyć nowe okno. Opcja powinna
być użyta kiedy Vim jest wywoływany przez program, który ma
zaczekać na koniec sesji (np. mail). Na Amidze polecenia
":sh" i ":!" nie będą działać.
--nofork Pierwszy plan. Dla wersji GUI. Vim nie oddzieli się od
powłoki w jakiej został uruchomiony.
-F Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem FKMAP dla edycji
tekstów od prawej do lewej i mapowania klawiatury Farsi, ta
opcja uruchomi Vima w trybie Farsi, np. zostawią ustawione
opcje 'fkmap' i 'rightleft'. W innym wypadku pojawi się
komunikat błędu i Vim zakończy działanie.
-g Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem dla GUI ta opcja
uruchomi GUI. W innym wypadku pojawi się komunikat błędu i
Vim zakończy działanie.
-h Wyświetli krótką pomoc o argumentach linii poleceń i
opcjach. Potem Vim zakończy działanie.
-H Jeśli Vim został skompilowany ze wsparciem RIGHTLEFT dla
edycji od prawej do lewej oraz ma mapowanie klawiatury dla
hebrajskiego, ta opcja uruchomi Vima w trybie hebrajskim,
np. ustawi opcje 'hkmap' i 'rightleft'. W innym wypadku
pojawi się komunikat błędu i Vim zakończy działanie.
-i {viminfo}
Kiedy Vim używa pliku viminfo ta opcja wskaże jakiego pliku
użyć zamiast domyślnego "~/.viminfo". Można też ominąć
użycie pliku .viminfo przez podanie nazwy "NONE".
-L To samo co -r.
-l Tryb Lisp. Ustawia opcje 'lisp' i 'showmatch'.
-m Zmiana pliku jest niemożliwa. Przestawia opcję 'write'.
Można zmieniać zawartość bufora, ale zapisanie pliku nie
jest możliwe.
-M Opcje 'modifiable' i 'write' zostaną wyłączone, tak więc
zmiany w pliku oraz ich zapisanie nie są możliwe. Wartość
tych opcji można zmienić.
-N Tryb niekompatybilny. Przestawia opcję 'compatible'. Dzięki
temu Vim będzie zachowywał się odrobinę lepiej, ale mniej
zgodnie z Vi nawet jeśli nie istnieje plik .vimrc.
-n Nie powstanie plik wymiany. Odzyskanie pliku po wypadku nie
będzie możliwe. Wygodne jeśli instnieje potrzeba edycji na
bardzo wolnym medium (np. dyskietce). Ten cel można
osiągnąć także przez ":set uc=0". Można odwrócić przez ":set
uc=200".
-nb Uruchom jako serwer edytora dla NetBeans. Zobacz
dokumentację by dowiedzieć się więcej.
-o[N] Otwórz N okien w stosie. Kiedy brak N, otwórz jedno okno
dla każdego pliku.
-O[N] Otwórz N okien obok siebie. Kiedy brak N, otwórz jedno okno
dla każdego pliku.
-p[N] Otwórz N kart. Kiedy brak N, otwórz jedną kartę dla każdego
pliku.
-R Tryb tylko do odczytu. Zostanie ustawiona opcja 'readonly'.
Cały czas można zmieniać bufor, ale będzie istniała blokada
by chronić przed przypadkowym zapisaniem pliku. Jeśli
chcesz zapisać plik dodaj wykrzyknik do polecenia Ex, np.
":w!". Opcja -R implikuje opcję -n (zobacz poniżej). Opcja
'readonly' może zostać przestawiona poprzez ":set noro".
Zobacz ":help 'readonly'".
-r Wypisz listę plików wymiany razem z informacjami o nich.
-r {plik} Tryb odzyskiwania danych. Plik wymiany zostanie
wykorzystany do odzyskania gwałtownie przerwanej sesji.
Plik wymiany to plik z taką samą nazwą co plik oryginalny z
dodanym ".swp". Zobacz ":help recovery".
-s Tryb cichy. Rozpoczęty tylko kiedy uruchomiony jako "Ex" lub
opcja "-e" została podana przed opcją "-s".
-s {skrypt} Zostanie wczytany plik {skrypt}. Znaki w pliku zostaną
zinterpretowane jakby były wpisywane. To samo można
osiągnąć poprzez polecenie ":source! {skrypt}". Jeśli
osiągnięto koniec pliku zanim edytor zakończył działanie,
dalsze znaki odczytywane są z klawiatury.
-T {terminal}
Przekazuje Vimowi nazwę terminalu jakiego używasz. Wymagane
tylko wtedy jeśli nie działa automatycznie. Powinien być to
terminal znany Vimowi (builtin) lub zdefiniowany w plikach
termcap lub terminfo.
-u {vimrc} Użyj poleceń z pliku {vimrc} w czasie uruchamiania.
Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania zostaną pominięte.
Używaj do edytowania plików specjalnych. Można pominąć
także wszystkie możliwe pliki uruchamiania poprzez podanie
nazwy "NONE". Zobacz ":help initialization" by poznać
więcej szczegółów.
-U {gvimrc} Użyj poleceń z pliku {gvimrc} w czasie uruchamiania GUI.
Wszystkie inne możliwe pliki uruchamiania GUI zostaną
pominięte. Można pominąć także wszystkie możliwe pliki
uruchamiania GUI poprzez podanie nazwy "NONE". Zobacz
":help gui-init" by poznać więcej szczegółów.
-V[N] Tryb gadatliwy. Wypisz wiadomości o tym jaki pliki są
wczytywane i o informacjach pobieranych i dodawanych do
pliku viminfo. Opcjonalny argument N jest wartością
'verbose'. Domyślnie 10.
-v Uruchom Vima w trybie Vi, tak jakby program był nazwany
"vi". Ma znaczenie tylko wtedy jeśli program nazwany jest
"ex".
-w {plik} Wszystkie wciśnięcia klawiszy, aż do zakończenia działania
programu, są zapisywane w {plik} . Użyteczne jeśli chce się
stworzyć skrypt do użycia z "vim -s" lub ":source!". Jeśli
{plik} istnieje, znaki są dopisywane.
-W {plik} Podobnie do -w, ale istniejący plik jest nadpisywany.
-x Użyj szyfrowania podczas zapisywania plików. Zostaniesz
poproszony o podanie klucza.
-X Nie łącz z serwerem X. Skraca czas uruchamiania w terminalu,
ale tytuł okna i schowek nie będą wykorzystywane.
-y Uruchom Vima w łatwym trybie, tak jakby program został
wywołany "evim" lub "eview". Vim będzie zachowywał się
bardziej jak edytor kliknij-i-wpisz.
-Z Tryb ograniczony. Zachowuje się jakby nazwa programu
zaczynała się od "r".
-- Oznacza koniec opcji. Argumenty po tej opcji będą
traktowane jak nazwy plików. Używa się do otwierania plików,
których nazwy zaczynają się od '-'.
--echo-wid Wyłącznie GTK GUI: wypisz ID okna na standardowe wyjście.
--help Wyświetl informację o pomocy i zakończy, to samo co"-h".
--literal Potraktuj nazwy plików dosłownie i nie rozwiązuj
kwantyfikatorów. Nie ma znaczenia na Uniksach gdzie powłoka
rozwiązuje kwantyfikatory.
--noplugin Pomiń ładowanie wtyczek. Implikowane przy -u NONE.
--remote Połącz się z serwerem Vima i edytuj w nim resztę plików
podanych jako argumenty. Jeśli nie znaleziono serwera
zostanie zgłoszony błąd a pliki zostaną otwarte w bieżącym
Vimie.
--remote-expr {wyrażenie}
Połącz z serwerem Vima, rozwiąż w nim {wyrażenie} i wypisz
rozwiązanie na standardowe wyjście.
--remote-send {klawisze}
Połącz z serwerem Vima i wyślij do niego {klawisze}.
--remote-silent
Tak samo jak -remote, ale bez ostrzeżenia kiedy nie
znaleziono serwera.
--remote-wait
Tak samo jak -remote, ale Vim nie zakończy dopóki pliki
pozostaną otwarte.
--remote-wait-silent
Tak samo jak --remote-wait, ale bez ostrzeżenie kiedy nie
znaleziono serwera.
--serverlist
Wypisz nazwy wszystkich serwerów Vima jakie można znaleźć.
--servername {nazwa}
Użyj {nazwa} jako nazwy serwera. Wykorzystane dla bieżącego
Vima o ile nie połączone z argumentem --remote, wtedy jest
to nazwa serwera do połączenia.
--socketid {id}
Wyłącznie GTK GUI: Użyj mechanizmu GtkPlug by uruchomić
gvima w innym oknie.
--version Wypisz informację o wersji i zakończ.
POMOC ON-LINE
By rozpocząć wpisz ":help" w Vimie Wpisz ":help temat" by uzyskać pomoc
na określony temat. Przykład: ":help ZZ" by uzyskać pomoc na temat
polecenia "ZZ". Użyj <Tab> i CTRL-D aby uzupełnić tematy (":help
cmdline-completion"). W plikach pomocy istnieją znaczniki by ułatwić
skakanie z jednego miejsca do innego (rodzaj linków hipertekstowych,
zobacz ":help"). Można w ten sposób zobaczyć całą dokumentację, np.
":help syntax.txt".
PLIKI
/usr/share/vim/vim91/doc/*.txt
Dokumentacja Vima Użyj ":help doc-file-list" aby uzyskać
pełną listę.
/usr/share/vim/vim91/doc/tags
Plik znaczników służy do znajdowania informacji w plikach
dokumentacji.
/usr/share/vim/vim91/syntax/syntax.vim
Globalne uruchamianie podświetlania składni.
/usr/share/vim/vim91/syntax/*.vim
Pliki składni dla różnych języków.
/usr/share/vim/vimrc
Globalny plik uruchamiania Vima
~/.vimrc Osobiste parametry uruchamiania Vima
/usr/share/vim/gvimrc
Globalne uruchamianie gvima.
~/.gvimrc Osobiste parametry uruchamiania gvima.
/usr/share/vim/vim91/optwin.vim
Skrypt używany w poleceniu ":options", dobry sposób do
przeglądania i ustawiania opcji.
/usr/share/vim/vim91/menu.vim
Globalne uruchamianie menu gvima.
/usr/share/vim/vim91/bugreport.vim
Skrypt służący do tworzenia raportów o błędach. Zobacz
":help bugs".
/usr/share/vim/vim91/filetype.vim
Skrypt do wykrywania typu pliku według jego nazwy. Zobacz
":help 'filetype'".
/usr/share/vim/vim91/scripts.vim
Skrypt do wykrywania typu pliku według jego zawartości.
Zobacz ":help 'filetype'".
/usr/share/vim/vim91/print/*.ps
Pliku używane do drukowania PostScriptu.
Najświeższe wiadomości na stronie Vima:
<URL:http://www.vim.org/>
ZOBACZ TAKŻE
vimtutor(1)
AUTOR
Vim został napisany przez Brama Moolenaara z dużą pomocą innych osób.
Zobacz ":help credits" w Vimie.
Vim bazuje na Steviem, nad którym pracowali: Tim Thompson, Tony Andrews
i G.R. (Fred) Walter. Mało już zostało z oryginalnego kodu.
BŁĘDY
Prawdopodobne. Zobacz ":help todo" by poznać listę znanych problemów.
Pamiętaj że pewna ilość problemów, które mogą być uznawane przez
niektórych ludzi za błędy są w rzeczywistości spowodowane wiernością w
odtwarzaniu zachowania Vi. Jeśli sądzisz, że inne rzeczy są błędami
"ponieważ Vi robi to inaczej", powinieneś przyjrzeć się bliżej plikowi
vi_diff.txt (lub wpisać ":help vi_diff.txt" w Vimie). Sprawdź także
opis opcji 'compatible' i 'cpoptions'.
2006 kwi 11 VIM(1)
Generated by dwww version 1.16 on Tue Dec 16 05:11:34 CET 2025.